Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak)

Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak), polski malarz pochodzenia łemkowskiego.

Urodził się 21 maja 1895 w Krynicy, zmarł 10 października 1968 w Foluszu.

Nikifor wiódł ubogie, samotne życie, postrzegany był jako niepełnosprawny umysłowo. Mówił niewyraźnie. Jego pasją było malarstwo, które docenione zostało dopiero pod koniec życia Nikifora. Odkrywcą jego twórczości był ukraiński malarz Roman Turyn. Z braku pieniędzy Nikifor malował głównie na kawałkach tektury, ale również na starych zeszytach, papierze pakunkowym, a nawet na pudełkach po papierosach i drukach sądowych. Szkic robił ołówkiem, a malował szkolnymi akwarelami i kredkami. Tematami jego obrazów były pejzaże krynickie, dolina Popradu, pola, tory i stacje kolejowe, fabryki, urzędy, wille i pensjonaty krynickie, cerkwie, synagogi i kościoły, święci, portrety znajomych, scenki wojskowe. Malował też autoportrety na których kreował siebie jako biskupa, świętego lub eleganckiego mężczyznę w czarnym garniturze. Stworzył

około 40 tysięcy (!) obrazów. Muzeum Nikifora znajduje się w zabytkowej willi „Romanówka” w centrum Krynicy-Zdroju. Największe zbiory jego twórczości posiada Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu.



        Autoportret w trzech postaciach, Muzeum Okręgowe, Nowy Sącz

             stacja  Bihcz

     Stacja, Muzeum Okręgowe, Nowy Sącz